- Kudüs şu haldeyken ben nasıl gülebilirim ki… ? Der asil ruh sahibi, şarkın medâr-ı iftiharı Salahaddin-i Eyyubî.
Gelelim günümüze.. Sene ikibinli yılların başıdır. 28 ŞUBAT ters yellerinin tüm yurtta bütün yeşillikleri yakıp kavurduğu kara günlerdir o günler. İslam’a, bin yıldır büyük bir şerefle bayraktarlık yapmış olan şu necip milletin İstiklal marşında;
‘ Şüheda toprağı sıksan şüheda’
yazmaktadır da, her gün ülkesinin yüzbinler minarelerinde ezanlar, camilerinde Kur’anlar okunmaktadır da buna rağmen, okullarında, üniversitelerinde İlahiyat Fakültelerinde başörtüsü yasağı vardır o günlerde. Başörtüsü yasağı tam olarak kalktı mı ki bu gün, diye sormayın sakın…
Düşünebiliyor musunuz, yüzyıllarca İslamın merkezi olan, her avuç toprağı şehid gazi kanıyla yoğrulmuş böyle bir memlekette başörtüsü yasağı vardır. Sadece başörtüsü yasağı mı ? O bir gösterge…Başörtüsünü yasaklayıp her türlü haramı serbest bırakan zihniyet, başka hangi kutsalları yok etmek istememiştir ki…? Cennete giden yolların üzerine, o yollar çirkin gösterilerek aşılmaz barikatlar kurulmuştur, Cehennem için şeytaniyet adına her türlü mel’anet planlanmıştır. O yol en cazip hale getirilmeye çalışılmıştır…Dert söyletir. Arife bir işaret yeter.
Nâzenin kız öğrencilerimiz; başlarını açmamak, Rablerinin emri gereği tesettürlü şekilde ilim, irfan öğrenmek için, İstiklâl Harbi zamanındaki nineleri , anaları gibi, Kahramanmaraş’ta vatanımızı, mukaddesatımızı işgal eden Fransız gâvurunun askerinin çarşafına el uzattığında namusunu korumak için direndiği gibi bu zulme o günlerde direnmektedirler.
İşte o zamanlarda ASDER’imiz ( Adaleti Savunanlar Derneği), adı bile ne kadar önemli mesajlar veriyor anlayana, yirmiye yakın üyesiyle birlikte bu ulvî ve mukaddes ruhu desteklemek , Marmara İlahiyat Fakültesindeki şanlı savunmaya kuvvet vermek için oradadır. Allah’a hadsiz şükürler olsun orada ben de bulunmuştum.
Tesettürleriyle ve gülistanı andıran halleriyle aynı zamanda , fırtınada dalgalanan çiçekler gibi 28 ŞUBAT kasırgasında dalgalan bir avuç bu yavrularımıza,, kırmızı güller uzatarak, gösterdikleri şerefli duruşun arkasında, ASDER olarak bizlerin de bulunduğunu, bütün gücümüzle kendilerini desteklediğimizi iletmiş, Prof. Nevzat TARHAN Hocamız da, yasal çerçeve içinde mücadele ederek haklı davalarından taviz vermemeleri hususunda öğütlerde bulunmuş, bizi engellemeye çalışan emniyet mensuplarının tüm engelleme çabalarına rağmen, basın bildirimizi de Adnan Paşamız okumuştu. Bu arada görevlilerle aramızda da sözlü münakaşalar olmuştu.
O dönemdeki Üsküdar Emniyet Müdürünün, bizi öğrencilerle konuşmaktan men etmek isterken Adnan Paşamızın ‘emekli general’ olduğunu öğrendiğindeki hayretini, şaşkınlığını, şapşallığını hiç unutamam.
- Siz ! Siz generalsiniz haa..! Nasıl olur…Nasıl olur… ? Hem de sakallısınız…
O vakit batılılaşmayla birlikte insanlarımızın ruhlardaki özüne yabancılaşma ve asimilasyonu daha derinden binler esefle hissederek;
- O Zât-ı Muhterem, bildiğin darbeci generallerden değildir… Hakiki paşadır paşa… Hani varya, ecdadın Tiryakî Hasan Paşa, Barbaros Hayrettin Paşa, Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa gibi paşa…İstiklal Savaşında Birinci Ordu Komutanı olan sakallı Nurettin Paşa gibi paşa ! Demek isterdim, maatessüf o zaman söyleyemedim ancak şimdi söylüyorum.
Aradan birkaç gün geçmişti ki eve bir posta geldi ÜSKÜDAR Savcılığından hakkımızda dava açılmış ve karakola ifade vermem için çağrılyordum. Suçum, ASDER yöneticilerinden olarak, Marmara İlahiyat Fakültesindeki başörtü eylemine destek vermek.
Davete kahrımdan yüreğimin yağı eriyerek icabet ettim. Karakolda tüm hissiyatımla perdesiz bir şekilde görevlilere söylenmesi lazım olanları söyledim.
İfademi verip de eve dönerken, ayrıca daha sonra bu cürmümüzden dolayı diğer ASDER üyesi arkadaşlarla birlikte ilk defa sanık olarak çıktığımız mahkeme sonucu aldığımız berâet sonunda yalnız kaldığımda; iç alemimde, Japonya’da bu günlerde meydana gelen 8.9 şiddetindeki deprem sonucu oluşan tsunami dalga ve kasırgalarından çok daha büyüğünü iç alemimde yaşadım. Hakkı savunanlar safımda olduğuma mı sevineyim, memleketimde en tabii hakkımız olan imanımız ve amelimizden ötürü parya muamelesi görerek düştüğümüz bu hale mi yanayım, kahredeyim…Say sayabilirsen alemimdeki dev tsunami dalgalarını…
Bilenler iyi bilir… İstanbul feth edilene kadar Türklerin kızıl elması ‘AYASOFYA’dır. Yani şu necip milletin, yüzlerce yıl bir hedef ufkudur Ayasofya. Fethin sembolü olan bu ulu camii şimdi ne haldedir? Fethin sembolü olan koskoca Allah’ın mabedinin müzeye çevrilmesi ne anlama gelmektedir..? İnsaf ehli olanlar; dilleriyle değil, göz ve gönül çağlayanları ile içleri kanayarak ancak size bunun cevabını verebilirler.
İşte bu Ayasofya Camiinde bir zaman, görevliden gizlenerek bir köşede iki rekat namaz kılmıştım. Namaz sonraki sevincimi kelimelerle değil, göz yaşlarımla ancak ifade edebilirim. Sonra …sonra.. nasıl yandığımı kavrulduğumu da ifadede göz yaşlarım bile yetersiz kalır.
Düşünebiliyor musunuz, şimdi müze olan ( bu hal hiç akıldan çıkarılmamalıdır) ‘Ayasofya Camii’nde’ görevliden gizli - saklı olarak namaz kıldığıma çılgınlar gibi seviniyorum. Bu duygu ve his kasırgalarını, henüz TSK’dan ihraç edilmeden kışlada gizli saklı yerlerde namaz kılarkende aynen hissederdim. Gizli gizli ağlardım kuytu yerlerde.. İçime kan gibi akıttığım - döktüğüm göz yaşlarımı kimseye göstermek istemezdim. Rabbimden başka. Şehit ve gazilerimizi düşünerek Necip Türk milletinin bir ferdi olarak kahrederdim zalimlere…
Ne demişti Hz.Peygamberimiz S.A.V.;
- Kostantiniyye ( İSTANBUL ) Mutlaka Fethedilecektir.Onu Fetheden Kumandan Ne İyi Kumandan, Onu Fetheden Asker Ne İyi Askerdir.
Oğlumun adını Mehmet Fatih koydum bunun için. Öylede yetiştirmeyi mukaddes bir vazife biliyorum. Olur ya…Allah’ımız her zaman rahimdir, kerimdir. Herşeyi hakkıyla , görendir bilendir, herşeyi yapmaya kâdirdir.
Yüce Mevlamız; Rahmetiyle , keremiyle, mukaddes yolunda milyonlar şehid ve gazi vermiş olan bu necip millete, tekrar öyle şerefli, Peygamber medhine lâyık Fatihler, askerler, ordular nasip eder, eder de, şu feleğin terse dönen çarkını doğru yöne, olması gereken yere gene çevirirler. Bugün dünyada insanlığın çok muhtaç olduğu sulh-ü umumiye vesile olurlar. Neslimizden de o bahtiyarlar kervanına dahil olacak nice yiğitler, kahramanlar çıkar inşallah.
Hususi duamdır. Doslarda bu duama amin derlerse beni mesrûr etmiş olurlar. Allah’ım bana da, Ulubatlı Hasan gibi İman –Kur’an hizmetinde burçlara bayrak dikerken lütfundan şehitlik nasip eder inşallah. Amin..
Buraya kadar anlatmak istediklerim aşağıda anlatmak istediklerime bir girizgâh idi. Sadede geliyorum.
YAŞ. mağdurları için kabul edilen mâlum yasa ( bütün eksikliklerine rağmen), mecliste kabul edildiğinde de, yukarıda ifade etmeğe çalıştığım aynı buruk, karışık duyguları ve sevinçleri aynen yaşadım. Ancak şunu bütün samimiyetimle ifade etmeye çalışayım ki, benim sevincim fani şeylere değildi. Ne makam, ne rütbe, ne de iade-i itibar. Biliyorum ki, bütün ruhumla iman ediyorum ki, ‘asıl itibar’ Allah katındandır, asıl hayat ahiret hayatıdır ve hepimiz istinasız oraya gidiyoruz. Yalnız orada herkes hakkını tam olarak, itminan olmuş olarak alacaktır. Beni asıl sevindiren, Hak tarafında ve diğer o güzel arkadaşlarım, büyüklerim gibi hakkı savunanlardan olmamdı.
Rabbim; cümlemize, ömrümüzün sonuna kadar da, Hakk’a hakkıyla itaat ederek hakkı ve adaleti savunanlardan ve bunda da muvaffak olanlardan eylesin. Amin. Bu ihsanın hazzı , tadı ve şerefi, kelam ve kalemlerle ifade edilemez.
Âdil olmak, adaleti savunmak ne yüce bir şeydir. Zalim olmak ve zalimlerin safında olarak zulmetmek, ne kötü şeydir. Mevlam bu hallere düşmekten cümlemizi muhafaza eylesin. Amin.
1998 yılının Haziran ayı Yüksek Askeri Şurası sonucu inançlarıma ‘disiplinsizlik’ adı verilerek EMİRDAĞ / AFYON’daki görev yerimden binbaşı rütbesinden ‘er’ olarak TSK’dan ihraç edildiğimde, kışladan silah arkadaşlarımın özellikle de mehmetçiklerin gözyaşlarıyla, ağlamaktan ve bir türlü anlam verip de içlerine sindiremedikleri bu durumdan dolayı kanlanmış gözleriyle melûl melûl bakışlarıyla kışladan uğurlandığımda da bu çatışan duygular içerisindeydim. Zannederim benim durumumdaki arkadaşlarımın çoğu da buna benzer hisler, duygular yaşamıştır.
Söz konusu yasanın hayata geçmesinde, taa başından itibaren bu güne gelene kadar emeği geçenlerden Rabbim binler defa razı olsun. Amin.. Bu atılan adımın önemine bütün arkadaşlarımızın müdrik olmasını doğrusu çok arzu ederim.
Şu an görev yaptığım vakfımızın başkanının örnek aldığım güzel bir sözü var. Konumuzla yakından alakadar olduğu için paylaşmak istiyorum. Vakıf Başkanımız vakfımızda yapılan işleri tetkik ettikten sonra çoğu zaman;
- ‘Arkadaşlar, hepinizden Allah razı olsun. Güzel şeyler yapılmış, yapılıyor. Geriye baktığımızda, çıkış noktamıza nazaran çok güzel şeyler yapılmış anlaşılıyor seviniyoruz, ileriye - hedeflerimize baktığımızda da, daha yapacak çok işimizin olduğunun farkına varıyor gayrete geliyoruz. Gayret bizden muvaffakiyet Allah’tandır,der.’ Bu bakış açısıda biz vakıf çalışanlarında her zaman pozitif etki yapar.
Ben bu hikmetli düstûru özellikle ASDER’imiz için de söylüyorum. Kuruluşumuzdan bu güne baktığımızda; hiç hafife, basite alınmayacak güzel şeyleri hep birlikte tüm olumsuzluklara rağmen karınca kararınca yapmışız, yapmaya çalışıyoruz. Allah’a hadsiz şükürler olsun. Ancak önümüzdeki yapılması lazım olan adalet ve hak adına yapılması gereken acil işlere, ulaşılması gereken hedeflere baktığımızda da yutkunuyoruz. Düşman elindeki Kudüse bakan Selahattin Eyyûbi gibi, İstanbul’u fethetmek için sabırsızlanan genç Fatih gibi , İstanbul burçlarına sancağı dikmek için sabırsızlanan Ulubatlı Hasan gibi oluyoruz.
Peygamber Ocağı denilen ve ecdadımızın Muhammedî SAS ruhlu olsun diye askerine küçük Muhammed manasında ‘ Mehmetçik’ dediği ve bin sene Allah’ın ismini yüceltmek, insanlık için şefkat ve merhamet dini olan İslam’ı Allah’ın kullarına ulaştırmak için serhadden serhade koşturan şehit ve gazi ecdadımızın ruhunu, Çanakkale , İstiklal Harbi, Malazgirt Zaferi ruhunu, ruhumuzda hissederek duyarak, yaşayarak bu gün, bu peygamber ocağında yaşananları, yaşadıklarımızı hatırlıyor; taarruz hattında ‘Allah’ ‘Allah’ diyerek taarruz eden şanlı - şerefli askerlerimiz gibi bütün karanlıklara bütün gücümüzle hücum ederek, tüm ruh ve kalbimizle ‘ALLAAAAH’ diyoruz..
Herşeye rağmen, her zaman olduğu gibi yine Cenab-ı Hakka yönelerek, O’na tevekkül ederek bu âli hedeflere doğru koşturmağa yeni bir şevkle azmediyoruz.
Bu necip milletin kahraman ordusu; tekrar Allah yolunda Peygamber medhine mazhar olursa; yani insanlık yararına, çok daha büyük ve yeni maddi ve manevi fetihler yaparak; ne güzel komutan, ne güzel asker, ne güzel ordu iltifatına layık ve nail olursa, bizler de çoluk çocuklarımızla bu askerlerden olursak , işte gerçek bayram ve zaferimiz bu olur. Rabbim en kısa zamanda ve en güzel şekilde bu saadeti nasip etsin. Amin.
Hem işte herkes dünyanın perişan halini görüyor, İslam alemindeki kaosu endişeyle izliyoruz. Masum ve mazlum müslümanların ümit kapısı , insanlığın sahil-i selamete çıkış yolu burası değil mi ? Bayrak düştüğü yerden kalkarmış.
‘ Rahmet-i İlahiyeden ümit kesilmez. Çünkü:Cenab- Hak, bin seneden beri Kur’anın hizmetinde istihdam ettiği ve ona bayraktar tayin ettiği bu vatandaşların muhteşem ordusunu ve muazzam cemâatını, muvakkat ârızalarla İNŞÂLLAH perişan etmez.Yine o nûru ışklandırır ve vazifesini idâme ettirir…’
MEKTUBAT
BÜLBÜL GÜLÜ BEKLER
Her güzellik, safha safha...
Doğumlar da... ölümler de..
Herşey sabırla... sebatla...
Zaferler de... düğünlerde...
Her güzellik perde perde...
İnişlerde... çıkışlarda...
Bahar gelir nazlı nazlı...
Gül açar nazlı niyazlı...
Bülbül, gülşenini bekler,
Gözü yaşlı, gönlü yaslı...
YÜRÜYÜN YİĞİTLER
Yürüyün yiğitler; erlik vaktidir şimdi,
Zaferler bizimledir, gerçekler bilindi.
Tahkiki iman, elmas kılıncımızdır,
Ellerde Kur’an doğruluk bürhanımızdır.
Umutlarımız dalga dalga yayılıyor
Muştulu haberler âfâka dağılıyor
Bahçemizde neş’e, çiçekler açtı renk renk
Bülbüller öter, alemde tatlı bir ahenk.
Kudsî adımlar hissederiz yolumuzda
Tarifsiz şevk doğar, canlanan ruhumuzda
Gözler; çakmak çakmak, karanlıkları deler
Gönül bir hoş olmuş, vuslat hasreti çeker
Kutsal cihadımız, her türlü küfürledir
HAKK’a koşarız, Yüce Allah bizimledir
Gün ışıkları.... karanlık aydınlanıyor
Karanlık ruhlular dehşete kapılıyor
Özümüz nur, sözümüz nur, yolumuz nurdur...
Muhabbet fedaisiyiz; gönlümüz pür nur
Par par parlıyor gönüller Hak ateşiyle
Mest olmuş yiğitler sonsuzluk bestesiyle
Nice zaferlere koşarız heyecanla
Damarlarımızda coşan taptaze kanla
Ey şanlı mazi ! Ey zulmetlerde kalmış hal!
Devran dönüyor, bizimdir nurlu istikbâl...
