Düşmedikçe kaleler, Çanakkale geçilmez!
Çiğnenmesin mevziler geçilmesin o kale!
Cesede biçilse de ruha kefen biçilmez.
Kıyam etsin mü’minler geçilmesin o kale!
Ruhumuzla örelim muhkem çelik kaleler.
Sur imanla yükselse, onu hangi top deler!
İstimdad-ı şüheda, hazır kırklar-yediler,
Hakka ram olmuş erler, geçilmesin o kale!
Suriyeden Iraktan bize ne diyemeyiz.
Zira kahpe hesabın tam da hedefindeyiz.
Razımıdır mezarı çiğnenirken ceddimiz?
Bizimdir gök kubbeler geçilmesin o kale!
Müteyakkız olsaydı efradı eğer dinin,
Haddinemi harimi çiğnemek namahremin?
Atalet kabul etmez zira izzeti dinin.
Haykırsın münadiler geçilmesin o kale!
Dün Arıburnu idi; bu gün Halep, Musul, Şam!
Çanakkale değil de başka bilad-ı İslam!
“İnne mel mü’minine ihvetün” (1) hükm-ü İslam!
Tevhid etsin gönüller geçilmesin o kale!
Şedid münafıkların nifakı ayan oldu.
Yalandan dalaşanlar sımsıkı yaran oldu.
Vahdet tevhid lafları, takiyye yalan oldu.
Sözü hak söyleyenler geçilmesin o kale!
Duası ihtiyarın, mazlum ihtiyarenin,
Dünyası dar edilen kimsesizin, yetimin:
“Rabbi neccini minel gavmizzalimin”(2)Amin.
Semaya kalksın eller geçilmesin o kale!
(1)Mü’minler ancak kardeştirler…(Sure-i Hucurat 10.Ayet)
(2)"Rabbim! Beni zalimler güruhundan kurtar" (Sure-i Kasas 21.Ayetten)
