Ne çok şey borçluyuz Siyonist Hıristiyan Trump’a.
Kendi adıma çok teşekkür ediyorum : Hay sen çok yaşa Trump, Şaron gibi öleme!
Adam daha ne yapsın; tarihin koridorlarında eski zaman güzellemesi ile mutlu, günümüzün dayatmaları karşısında ezik ve sinik, dünya sevgisi ve ölüm korkusuyla titrek, narkozlu uykulardaki Müslümanları sarsıp kendine getirmek için çırpınıyor.
Alemlerin efendisi Rabbimiz, ‘Hepiniz Adem’in çocuklarısınız’ dedi. Emanetini omuzlarımıza yükledi.
Dağıldık yeryüzünün dört bir yanına. Kalıcı yurt için Allah’ın kelimelerini yaymaya.
Devlet sahibi olduğumuz, dünyaya hâkim olduğumuz günlerin ardından…
Kara bulutlar kapladı dört bir yanımızı. Kalbimizi, zihnimizi, gözlerimizi kara örtüler…
‘Tarihin taşrası’nda kalmayı marifet bilip, bugüne gelemedik.
Yeryüzünden gökyüzüne uzanması gereken ufkumuzu ‘millî gerçekliklere’ hapsettik.
Devletimizi yıkan Batı’nın hediye ettiği ‘Ulus devlet’ millî gerçekliklerini üzerimize püskürtürken, vahiy şemsiyesini çoktan bırakmıştık.
Müslüman coğrafyada birçok devletçik, devlet diye takdim edildi, irili ufaklı putlarıyla.
Her devletçiğin millî gerçeklikleri, hakikatin üstünü örttü. Müslüman devletçikler arasında çıkar mücadelesi başladı. Koptuk birbirimizden. Hüküm koyucu haline gelen modern ulus devletlerin millî çıkarları halkları tarafından kutsanır hale geldi.
Anakronik algılarımızla: ‘Kahrolsun Amerika, Kahrolsun İsrail!’ ‘Kudüs Trump’ın kararıyla işgal ve ilhak ediliyor.’ dedik.
Oysa Kudüs’ü kaybedeli 100 yıl oldu…
* * *
Rahmetli dostum şair Nedim Ali’nin sahibi olduğu İkindi Yazıları’nda 30 yıl önce yayınlanan şiirini sunuyorum. Rahmetle anarak…
‘ORTADOĞU’DA KOLAYDIR ÖLÜM
Gazetelerde
resmimi gördünüz mü
benim adım ali tahir
parmaklarımın onu da koptu
adım ali tahir
filistinli benim babam
babamı cuma günü öldürdüler
annemi salı günü
küçük kız kardeşimin cesedini
koluna taktığı naylon bileziklerden
tanıdım
ben on yaşındaydım
sekizindeydi kız kardeşim
benim adım ali tahir
herkesi öldürüyorlar bugün
ayakkabısı olmayan çocukları
babaları
önceden ölmüş bütün çocukları
öldürüyorlar
şahittir mescidil aksa
şahittir
benim parmaklarımın koptuğuna
şahittir bu suça ortak olanlar
adım ali tahir
sizin parmaklarınız kopsaydı
ekmek yiyemezdiniz siz
nişan yüzüğü takamazdınız siz
* * *
28 Ocak 2012 Cumartesi
Sabah. Geldiğimiz gün gibi soğuk ve rüzgârlı. 08 sularında Zeytin Dağı’na hareket ettik. Kudüs-ü Şerifi, Mescid-i Aksa’yı temaşa ediyoruz. Rüzgâr bedenimi üşütüyor, mübarek mekânların esareti yüreğimi. Allah’ın lütfu olan ziyaretimiz bir hüzün sağanağı. Hüznüme Kudüs-ü Şerif’in yağmurları eşlik ediyor. Yaslı Kudüs-ü Şerif “Unutmayın beni. Kalbinizi burada bırakın giderken” diyor sanki…
***
Akşam namazının ardından Muallak Taşı’nın altına iniyorum. Dünya hayat ile göklerin birleştiği yerdeyim. Semaya açılan kapının altında, kendimle baş başa, Rabbimin huzuruna taşıdığım ağırlıklarla nasıl çıkacağım sorusuyla…Modern hayatın kucağında yumak yumak büyüyen istekler, gerilesin istenmeyen konfor, insanî olandan ilişiğini kesen duyarlıklar, gündelik olaylar ve insanlarla çevrili, ben merkezli, eşya ile insanlığını anlamlandıran, metafizik algıları yitirmiş âlemlerin arasında…
** *
“Kulunu” Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksa’ya yürüten bir Rabbimiz var; muhteşem, göz kamaştırıcı, heyecan verici…
Ey Miraç! Ey dünyayı bir kafes olmaktan çıkaran muhteşem yükseliş…Muhteşem varlık insanın, kutlu önderinin huzura götürülüşü…
Binlerce yılın izlerini taşıyan yaslı şehir!
İşte orada hüznünü, yalnızlığını meleklerle paylaşan şehir!
Her daim bir yanımız, ciğerimiz, yürek yarası şehir! Sen söyle! İnsan ciğerini köpeklere atar mı?
Yeryüzünün ötesine kapısından girilen şehir!
Göklerin nabzı sende atar…
Yeniden iman ettiğimizde, hapsolduğumuz ‘tabiat, tarih, toplum ve nefis’ zindanlarından kurtulup, Rabbimize yöneldiğimizde Mekke, Medine ve Kudüs kurtulacaktır.
Mescid-i Aksa bizi bekliyor. Filistinli çocukları özgür büyüsün diye
* * *
Üzerimizdeki ölü toprağını silkelemeye çalışan Trump, borçluyuz sana!
Yaşasın Trump!
