Özür dilemek..
Yürekten özür dilemenin, pişman olmanın adıdır tövbe. Kullardan dilenen içten özürleri de Rabbim İnşaAllah tövbe kabul eder. Bakıyorum çevreme. Enaniyetler tavan yapmış. Unutmayalım ki şeytan enaniyetinden hüsrana uğradı. Âlimdi. Liderdi. Öncü yapmıştı Rabbimiz O’nu.
Hepimiz gerek ailemizin içinde, gerek sosyal çevremizde, gerek ülke sorunları karşısında duruşumuzla bazen hatalara, bazen nezaketsizliklere, bazen kabalıklara uğruyoruz. Hakkımız yeniyor. Küçük düşürülüyoruz. Rencide ediliyoruz zaman zaman. Ama düşünün kim, hangimiz acaba Kur’an-ı Kerimde emredildiği gibi davranıyor? Şimdi bende lanet edipte yıllardır beddua etmeyin diyen büyüklerim gibi sevgi diyeceğim. Evet sevgi..
Sevgi ile karşınızdakini anlamaya çalışın.
Sevgi ile dinleyin. Ama iyi niyetinizin de istismar edilmesine fırsat vermeyin.
Sevgi ile eğer muhatap haksızsa pişman olmasını bekleyin.
Sevgi ile özür dilemesini bekleyin.
Eğer pişmanlık duymuyorsa, beyni kilitlenmişse anlattırın sevgi ile.
Beyni almıyorsa, yüreğini titretin sevgi ile. Yaptığının acı sonuçlarını gösterin O’na.
Özür dileme şansı verin. Kazanmaya çalışın. İnsanın özünde iyilik vardır. Ruhunda nezaket vardır. Bir şeyler ters gidiyorsa kendinizde de hata arayın. Bazen çok ilgi bile şımartır ve yoldan çıkartır. Sonra karşılıklı beddualar, dedikodular.. Bir de bakarsınız ki karşılıklı testileri kırmışsınız.
Oysa; “YİĞİTLİK AFFETMEK VE YENİDEN DOĞABİLMEKTİR. TÖVBENİN RUHUNDA DA BU VARDIR.. BİR DAHA AYNI HATALARI YAPMAMAK İŞİN ESASIDIR....” Allah tövbede ısrarı esas almıştır. Yani bir daha aynı hatalara dönmemeyi. Et tövbeni, bir daha aynı hataları yapma. Yeniden doğmuş gibi başla hayata. İnsan ilişkilerinde de böyledir.
Özür dile yürekten.
Özür dilemek ciddi bir erdem ve olgunluktur.
Özür dilemek olgunluktur.
Özür dilemek hatalarından duyulan pişmanlığın zirvesidir.
Hataları affedebilmek ne büyük bir erdemdir. Affetmek ne büyük bir yüceliktir. Affedebilmek, içine o hatayı sindirip “Yarabbi sen ver sabrımın karşılığını!” demek ne büyük yüceliktir. Affedici olmak, merhametle muamele etmek Rabbimizin en büyük vasfı değil midir?
Nereden çıktı bunlar diyeceksiniz. Düşünün bakalım? Af, Özür, tövbe.. Bunları büyüklerimizden bekliyoruz. Örnek olmalarını bekliyoruz. Hep diyorum ya! Herkes kendinin İmam Ali (Kv) olduğunu zannediyor, haklı olduğunu düşünüyor. Ya da İmam Hüseyin. Soruyorum Muaviye kim? Yezit Aleyhillane kim? O dönemde İmam Hüseyin’in kesik başının mübarek dudaklarını elindeki sopayla dürten Yezid’e fetva veren sahabeler vardı değil mi? Şimdi yaptığımız her şeye dinden, Kuran ve sünnetten kılıf bulabilirsiniz değil mi? Peki ya Rabbimizin huzuruna çıkınca ne olacak? Çok değil 20-30 yıl içinde tarih ve beşeri vicdan da herkesi yerine koyar. Bu nedenle tez zamanda herkes takkeyi önüne koymalıdır. Küçükten büyüğe herkes.
Kini ve öfkeyi yenin, bakın nasıl farklı olacak her şey.
-SEVGİ HERŞEYİ YENER. YANINDA SAYGI VARSA BÜYÜR. İNANÇ VARSA BAŞARIR. HATALARDAN GERÇEK DÖNÜŞ İSE ERDEMDİR. SEVGİYİ EBEDİ KILAR.
- İNSANIN BEN HATA YAPTIM DEYİP, SAMİMİ OLARAK ÜZÜLÜP AF DİLEMESİ ALLAH’IN VE KİŞİLİKLİ KULLARININ EN ÇOK SEVDİĞİ DURUŞTUR.
- GERÇEK SEVGİ İLAÇ GİBİDİR. ARADA ÇIKAN TÜM HASTALIKLARI İYİLEŞTİRİR.
İman kardeşleri, eşler, kırgın dostlar.. geçmişte taşıdığınız güzel duyguları ve değerleri düşünün. Birbirinize verdiğiniz emeği düşünün. Ölçülü ve sabırlı davranın. Siz kazanın. Kavgalı büyüklerim, kucaklaşın! Ülkem ve insanım kazansın, ümmet kazansın, insanlık kazansın.
