Ramazan gelecek, geliyor derken; geldi de neredeyse yarıladık bile…
Ramazanın ne kadar kıymetli ve ahiretimize yatırım yapma cihetiyle ne kadar verimli olduğu konusunda, hiç birimizin, hiçbir şüphe ve tereddüdü bulunmamaktadır. Amma ve lakin, gelgelelim bu fırsat günlerinden ne kadar istifade ettiğimiz hususunda ise; sanırım hepimiz, nefsimizden müştekilimizi dile getirebiliriz.
Ekonomi idi siyaset idi, yok efendim Rusya girdi, Ukrayna kaçtı, falandı filandı derken; ömür de gidiyor, son sürat…
Elbette, siyaseti takip edeceğiz, ekonomi ile ilgileneceğiz, dünyada neler oluyor farkında olacağız; fakat bu ilgilenmelerimiz, bizim şahsi kemalatımıza yatırım yapma çabalarımızı zayıflatmamalı, değil mi?
Vakti zayi etmemeliyiz!
En kıymetli hazinelerimizden biri olan vakit kanaatimce, hak ettiği ölçüde değerlendirilmiyor.
Hiç farkında olmadan aldığımız nefes ve hava gibi, vakit de farkında olmadan harcadığımız kıymetlilerimizden aslında. Hele ki işte, şu an yarıladığımız şehri ramazan gibi…
Kendimize yatırım yapabiliyor muyuz?
Hazır iklimine girmişken, kibir, gurur, haset, enaniyet vs. hastalıklarımıza merhem sürebiliyor muyuz?
Biraz da olsa kalbimizi yumuşatabildik mi?
Hazır şeytanlar bağlanmışken, kendimizi biraz olsun sığaya çekip nefsimizi silkeleyebildik mi?
Çevremizde; fakir, fukara, öksüz yetim veya yardıma muhtaç, borçlu harçlı kimler var acaba, araştırma yapabildik mi?
Kapımızın önünü süpürürsek, herkes de bunu yaparsa; şehrimiz temizlenmiş olur, deriz.
Şahsımızı arındırırsak, herkes de bunu yaparsa; memleketimiz arınmış olur, diyemez miyiz?
Bence: Neden olmasın!
Birbirimize karşı biraz daha müsamaha ve hoşgörü…
Herkesin inancı, siyasi düşüncesi kendisine, yeter ki hain olmasın!
Memleketin yararına olduğuna inandığı düşüncelerini yazsın, çizsin, paylaşsın; söylesin, konuşsun, anlatsın…
Biz, şu gitmekte olan şehri ramazanın fırsat günleri bitmeden şahsi rektifiyemizi tamamlayıp, Rabbimizin razı olduğu, ahsen hasletlerle donanımlı hale gelebilirsek, ne kadar güzel olacak.
Allah yar ve yardımcımız olsun.
