“26. Genel Kurmay Başkanı terör örgütü kurmak ve yönetmekle suçlandı. Takdir yüce Türk Milletimindir.”
Evet, bu sözler 26. Genel Kurmay Başkanı İlker Başbuğa ait. Bu sözleri duyduğum ilk anda bir insan olarak ve TSK de fiilen görev yapmış bir subay olarak oldukça üzüldüm. Yemekte idim ve iştahım kesildi. Daha fazla yiyemeden sofradan kalktım.
Sonra birden kalbime geldi; “Allah benden Merhametsiz mi?” Haşa! Bunu düşünmek ve akla getirmek şeksiz ve şüphesiz şirkti. Allah’ı doğrudan suçlamaktı. Çünkü o adildir ve asla abes iş yapmaz. O halde madem onun izni dairesinde bir tek yaprak dahi kımıldamaz demek bu da aynı hikmetti, sonuçları itibari ile kesinlikle İslam’a yarayacak bir işti.
Peki, bu sürece nasıl gelinmişti. Neden böyle olmuştu. Ve bu ve benzeri olaylar basının dediği gibi sahiden ilk mi idi? Şöyle bir geriye doğru baktım. Yakın tarihimizi araştırdım. Hayır, bu ilk değildi. 27 Mayıs darbesi ile tutuklanan ve idama mahkûm edilerek rütbesi erliğe indirilen bir Genel Kurmay Başkanı daha vardı. Orgeneral Rüştü Erdelhun.
Vardı ama bir farkla o darbeyi önlemek isterken tutuklanmış ve idama mahkûm edilmişti. 27 Mayıs darbesi yaklaşırken orgeneralleri toplayarak darbe teşebbüsü haberi aldığını ve kesinlikle buna teşebbüs etmemelerini hatta teşebbüs edecek olanları vuracağını ifade etmesine rağmen darbeyi önleyemez. Nihayetinde “asker olarak doğdum asker olarak öleceğim” diyen bu vatanperver Genel Kurmay Başkanını darbeciler idama mahkûm ederek yapacaklarını yaparlar. Siyasilerin idamlarından sonra kendisini affettiklerini söyleyerek idamı tatbik etmezler. Sonradan cumhurbaşkanı Cemal Gürsel tarafından affedilir ve 1983 yılında vefat ederek hakka yürür.
Şimdi ise darbe girişiminde bulunmak isteyenler tutuklanıyor. Yakın tarihimizden şimdiye baktığımızda aslında olan olayların ülkemizi daha demokratik ve sosyal bir hukuk devleti olması yönünde ilerlettiğini göstermekte.
Anlaşılacağı üzere bu girişimler ilk değildi ama başarıya ulaşmayan ilk girişim oldu. Ve bu süreci sosyal hukuk devletinin gereğini yerine getirmekten sorumlu yargı ve yürütme oldukça adil ve süratli bir şekilde yerine getirmeli. Bu süreci çok iyi yönetmeli ve gerçek suçlu ya da suçlular ortaya çıkarılarak cezalandırılmalıdırlar.
Bu arada sırf emir komuta zinciri gereği verilen emirleri yerine getirmekle mükellef olan ve TSK nin değerli vatan evlatları ve aileleri uzun süre mağdur edilmemelidir. Onlar bir şekilde bulunarak bu süreçten fazla zarar görmeden çıkarılmalı ve görevlerine iade edilmelidirler.
Bu süreç göstermiştir ki bu emirleri verenler bu emirleri vermiş olmanın gerektirdiği bir refleksle basın önünde açıklamalarda bulunmuş ve tutuklamalara basit gerekçelerle eleştiri getirmişlerdir. Onlar bu eleştirileri getirirken ve bu icraatları yaparlarken de bu işin bu kadar ileri gidebileceklerini hayallerine dahi getirememişlerdir. Buna kesinlikle eminim.
Bu süreçte tutuklanan hiçbir fert evet ben bu işleri yaptım, planladım ve emrettim diyemedi. Ya üstüne emretti dedi. Ya da benim bilgim olmadan yapmışlar dedi. Çünkü ortada bir ideal yok. Uğrunda hapis yatılacak bir ideoloji yok. Dolayısı ile alınacak bir günlük hapis cezası bile boşu boşuna alınmış bir ceza olacak. Karşılığında hiçbir mükâfat ve kahramanlık beklentisi yok.
28 Şubat sürecinde ve öncesinde atılan yüzlerce askerden hiçbiri asla geri adım atmadı. Asla pişmanlık duyanını duymadım. Onlar her türlü sıkıntılara rağmen dimdik ayakta durdular. Ben inancım gereği yaşıyorum demekten bir an dahi tereddüt etmediler. Geri adım atmadılar. Horlandılar, dışlandılar, hapsedildiler…
Beklenen büyük mükâfat gününe inandıklarından hep gururluydular. Demek taarruza esnasında “Allah Allah” nidaları yükselirken, yemekten sonra da “Allah’ımıza Hamd Olsun” demek gerekliymiş.
Ne mutlu Allah’ına hamd edenlere…