Çocukluğumda Sebil Yayınevi tarafından neşredilen bir kitapta Molla Mustafa Barzani’nin Moskova’da Kızılordu üniforması içinde çekilmiş Albay rütbeli resmini görmüştüm. İngilizlerin kontrolündeki Irak yönetimine karşı ayaklanan Molla Mustafa Barzani belki de fotomontaj bir resimle Rus ajanı gösterilmeye çalışılıyordu belki de doğruluk payı vardı. Yıllar sonra Türkiye’de PKK terörü patlak verince Barzani ailesinin Haham yetiştiren bir aile olduğu, İsrail gizli servisi Mossad tarafından özel korunduğu falan yazıldı çizildi, İslamcılar arasında da çok konuşuldu.

Kamuoyunda Türkiye’nin bu Kürt ailesiyle bilinen ilişkileri Özal dönemiyle sınırlı. Kürt muhalefetinin önde gelen isimlerine diplomatik pasaport verdiği ve Saddam rejimine karşı Peşmergeleri zaman zaman desteklediği biliniyor. Yine Özal döneminde Saddam’ın zulmünden kaçan Kürt sığınmacılara Türkiye’nin sınırları açıldı. Hatta bu nedenle PKK terör örgütüne karşı Kuzey Irak Kürtlerinin neden Türkiye’ye aktif destek vermediği kamuoyunda sorgulandı durdu.

Amerika’nın Irak’a demokrasi ihracı (!) operasyonu sırasında Irak içinde en büyük müttefiki Kürt grupları oldu. Uzun yıllardır Saddam ordularının yakıp yıktığı Kuzey Irak kalkınma hamlesine girişti. Petrol geliri ile kısa sürede müreffeh bir bölgeye dönüşüverdi. Bu bayındırlık teşebbüsünde Türkiye’den yüzlerce şirket gitti bölgede iş tuttu. Kuzey Irak’ı görünüşte siyasi olarak Amerika ama gerçek anlamda hem siyasi hem de maddi olarak Türkiye yeni baştan inşa etti. Bölgesel yönetimle iş birliği yaparak özel okullar açan bir cemaat, barış köprüsü adı altında sivil diplomasinin bütün kriterlerini yerine getirdi.

PKK ise önce Şam’dan Lübnan Bekaa Vadisi’ne yani Ortadoğu’ya, Kandil’den de hem İran içlerine sızdı hem de Kuzey Irak’ta hatırı sayılır bir nüfuza ulaştı. Bu arada Türkiye’deki kanlı eylemleri ile önderliğin emrine girmeyen Kürt örgütlerini tasfiye etti. Korku imparatorluğunun uçsuz bucaksız hegemonyasında Türkiye Kürtlerinin önemli bir bölümünün desteğini aldı. Günümüzde bölge Kürtlerinin özgürlük sembolü olmasının yanı sıra Arapsaçına dönen Kürt sorununun çözümünde anahtar rolü üstlenebilecek bir siyasi yapıya bürünüverdi.

BBC Türkçe Servisinden Güney Yıldız’ın, 2 Mayıs 2013 tarihli yorumuna göre “PKK ile Türkiye hükümetinin, Kürt sorununun şiddetten arındırılması görüşmelerinde İran, kaybetme potansiyeli olan bölgesel aktörlerin başında gösteriliyor.” Kaybeden sadece İran mı?
Maliki yönetimi Kuzey Kürdistan Yönetiminin denetimi altında bulunan Erbil ve çevresine yönelik askeri operasyon başlatınca karşısında Peşmerge kuvvetlerini buluverdi. Kuzey Irak Özerk Kürt yönetimi, Maliki’nin ordusunu bölgeden püskürttü. Hüseyin Çelik’in Kuzey Irak ziyaretinin tamda bu olayların üstüne gelmesi tesadüf değil. Türk Hükümeti Hüseyin Çelik aracılığı ile Kürt yönetimine destek mesajını yenilemiş oldu. Anlayan anladı.
Gelinen noktada, Türkiye’nin baştan beri Kürt kartına sahip olduğu bu kartı kamufle ettiği ve yerinde kullandığı anlaşılmaktadır. Eğer bölgede emperyalizm karşıtı bir küresel güç varsa bu güç Türkiye’dir. Emperyalizm karşıtı sloganların nasıl da emperyalistlerin ekmeğine yağ sürdüğü birkaç asırdır iyi gözlemleniyor. Hem ekmeklerini yiyeceksin hem de kılıçlarını kuşanmayacaksın bu nerede görülmüş? Uzatmadan söylemek en iyisi. Bugün Irak’ta Maliki’ye karşı Suriye’de Esad’a karşı savaşan Kürtler, Türkiye için var güçleriyle çarpışıyor.

Bu e-Posta adresi istenmeyen posta engelleyicileri tarafından korunuyor. Görüntülemek için JavaScript etkinleştirilmelidir.