Kahraman bir dava adamıdır, bir hedef insanıdır, bir mefküre sahibidir… Kahramınımızın hayatında dinlenmek, yorulmak yoktur, çünkü sevda adamıdır, onun sevdasını sakın ha mecazi sevdalarla karıştırmayın…
Onun sevdasının her anı çok mühimdir, rüyasında, hayalinde ve günlük hayatında hep davası vardır… Dünyevi hiçbir hırsı ve planı, hesabı ve menfaati yoktur. Zaten böyle ucuz değerler aklına bile gelmez, onun varsa yoksa derdi ALLAH’ın rızasıdır, O razı olduktan sonra dünya küsse hiç ehemmiyeti yoktur…
Peygambervari bir duruşu vardır. Teklif edilen dünya saltanatı karşısında: ”Bir elime güneşi diğer elime de ayı verseniz yinede hak bildiğim davamdan dönmem” diyen iki cihan serverinin yolundan giden kahramanlarımıza da davasından vazgeçmesi için, ehl-i dünya sahipleri neler teklif etmediler ki.. Herkesin gıpta ile baktığı makamlar, köşkler, saraylar, paralar, kadınlar… Ama o yüzünü bile o tarafa çevirmeden, acıyarak onlara baktı. Çünkü onun nazarında kendisine teklif edilenler ahirete nispeten taş parçası idiler. Akıl sahibi olanlar ahiret elmasını dünya taşı ile değiştirirler mi?
O kahramanımız, dünyada “muhlis bir kul” olarak ahireti kazanma sevdasındadır, onun davası öyle büyük bir dava ki ister ki bütün insanlar, özellikle gençler şurada burada imansızlık çöllerinde kavrulan bedbahtlardan olmasınlar, rabbinin rahmetinden uzaklaşan kaçkınlardan olmasınlar. Çünkü gittikleri fani yolda yalnızlık var, sahipsizlik var, manasız gidişat var, kalbi felç eden nefsi emmarenin tuzakları var, sonunda da pişmanlık var, hüsran var…
Bu kahramanımızın hayatında hep risalet-i muhammediyenin prensipleri çepeçevredir, bir an nefsi ile başbaşa kalsa, ”Rabbim eğer senin rızana muhalif bir iş yaparsam bana nasip etme “ der, çünkü hayatının her anında kainatın sahibi yoksa, kainatın efendisi yoksa, onun için hayatın bir ehemmiyeti yoktur.
O kahramanımızın hayalinde bile rabbi vardır, eğer değilse ne olur rabbim bana acı çektirme ve yanına al der. En en tehlikeli anında bile hayatını, mevti düşünmez “davam davam “ der işte o an nedir bilir misiniz dostlar o an işte “davada zirve”dir.
14 asırdan bu yana ne dava adamları gelmiş geçmiş ve her biride şu gök kubbede hoş sadalar bırakmıştır, işte onlardan biri ne diyor davası için bilir misiniz ”Ben cemiyetin iman ve selameti yolunda ahiretimi de feda ettim, gözümde ne cennet sevdası var ne de cehennem korkusu. Cemiyetimin imanı namına bir said değil bin said feda olsun, Kur’ anımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa cenneti de istemem, o zaman orası da bana zindan olur, milletimin imanını selamete görürsem, cehennemin alevleri içinde yanmaya da razıyım, çünkü vücudum yanarken gönlüm gül gülistan olur.
Yine aynı çizgide bir başka misal; Hz. Ukbe Bin Nafi’nin önüne çıkan o gün için geçilmez olan deryalara kızarak, atını gidebildiği kadar sürüp en nihayetinde daha ileri gitmek mümkün olmayınca, bin inkasarla “Ya Rab önüme şu deniz çıkmasaydı mübarek adını daha ileride götürecektim” demesi bizlere ne ifade ediyor acaba ?
Bu milletin kahramanları bitmez. Herkesin bir kahramanlık hikayesi vardır. Bu gün yaşadığımız terör belası içinde bile ne destanlar yazılıyor, bir askerimiz cephede hayatını ortaya koyarken, bir valimiz geceleri uyuyamıyor, bir kaymakamımız evine gitmeyeli günler olmuş, bir başkanımız halkın içinde infialleri önlemeye çalışıyor, bir vakıf kardeşimiz herkes uykuda iken o teheccüde kalkıp ehl-i iman için ellerini semaya kaldırıyor. Bir müftümüz kürsüde cemaate kardeşiliği anlatıyor, bir STK temsilcisi abimiz, kardeşimiz gönlünden ta 14 asır önceki davayı haykırıyor, bir şehid babası o yüce metaneti ile provakasyonu önlemek için bas bas bağırıyor. Diyor ki ”VATAN SAĞOLSUN”
Bir basın mensubu yöneticimiz, yazarlarımız, editörlerimiz sürmanşetten ta yıllardan beri feryat ediyor. BU “MEMLEKET” BİZİM.
Rabbim bu memleketi koru, hiç batmasın ve hiç susmasın.
Dua ve muhabbetlerimle.
