28 Şubat denen postmodern darbe, bu milletin geçmiş tarihi ile hesaplaşamadığı  için tekrar yaşanılan tarihi dönemeç olup, toplumun temel değerlerini hedef alan uygulanmış bir projedir.

Bu darbe 1997’de olmuş ve sona ermiş  bir süreç değildir.  Şu anda  zayıflama eğilimine girmiş bir yapılanma olup, hala da etkilerini hissettirmektedir. Çünkü mağdur ve mazlumların haklarının hala tam alınamadığı bir zaman dilimi içerisinde yaşıyoruz.

Gerçekleri anlamak için o dönemi bir bütün olarak ele almak ve topyekûn değerlendirmek gerekiyor. Sadece bir kelime, bir açıklama, bir beyanat değildir.

O devirde, aslında sapla samanın ayrıldığı, eleğin üstünde kalanla altına düşenin test edildiği, söylenilen sözle yaşanılan toplum travmalı sendelemelerin seyredildiği yani demem  o ki samimiyetle riyakarlığın apaçık göründüğü bir dönem yaşanmıştır.

Düşünebiliyor musunuz, bir despot keyfi olarak :  Başörtünü çıkaracaksın yoksa sana hayat hakkı yok diyor, namazı mesai saatleri içerisinde kılmayacaksın, sosyal tesislere “modern devrin kıyafeti”ile gireceksin aksi takdirde zinhar oradan bir adım içeri atamassın  diyebiliyor.

  Hele bak şu gericiye evinin vitrininde kuran-ı kerim, hadis kitapları, risale-i nur tefsirleri bulunduruyor “sen bu cesareti nereden alıyorsun” diyerek kükrüyor firavun vari nevi şahsına münhasır yaratık…

Okullara giriyor, denetliyor, kışla camilerine o pis botları ile içeri girme hezeyanında bulunuyor ve halıların üzerinde tepiniyor… Kapatın bu gerici yuvalarını diyor, sınavları yeniden düzenliyor ve üniversite kapılarını imam-hatip ve meslek liselerine kapatıyor…

Tamam anladık zalim zalimliğini yapıyorda biz Müslümanların kahır ekseriyeti aman evladım üniversiteden olmasın dünya kaygısıyla ahiretini kaybetmek riskiyle karşı karşıya kaldığını,  şiddetli bir imtihana tabi tutulduğunu idrak etmekten aciz bir şekilde normal liselere kayarak islamdan, uhradan kaypaklık yapıveriyor da akıbetini dahi düşünemiyor veya düşündürmüyorlar…

Şimde durum biraz normale dönünce de 28 Şubat’da kaybettiği imtihanını hatırlama noktasında hafızasını yoklama yerine şimdi islam kahramanı naraları atıp mangalda kül bırakmıyor…

 Ne oldu sana, 80-90  yıl önce ataların nasıl bir imtihandan geçdi ve izzetini nasıl korudu, zelil duruma düşmektense ölümü nasıl şeb-i arus gibi karşıladı…   Tarihe bir gezinti yapsana; İskilipli Atıf Hoca’yı, Mehmet Akif’i, Said Nursi Hazretlerini, Süleyman Tunahan Hazretlerini, Necip Fazılları, Adnan Menderesleri, Fatin Rüştüleri bir hatırla.

Son söz  olarak;  Dünyadaki yaşantımızla  ”Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde fani dünyada bıraktığın  eserlere de  kıymet verme.”diğimizi gösterelim.