Bir süredir seçim polemiklerinin içine “Paralel Yapı” da girdi. Bakıyorum artık CHP’nin mitinglerini canlı olarak sürekli izlediğimiz ilk on kanalda yer alan birileri yayınlıyor. Bu kadarına da “pes” diyor insan. Diğer yandan Sayın Başbakanımız da esip gürlüyor. Paralel Yapının oluşturduğu kadrolardan şikâyetçi. Peki, kim bu kadrolar? Ne zaman yerleştiler? Kim imkân sağladı?
Tartışılır hep, “Yumurta mı tavuktan çıkar, tavuk mu yumurtadan?” diye. Bu tartışma ne kadar anlamsız ise, tabanda oluşan kadrolaşmaları doğrudan hedef almak o kadar anlamsız. Adam fakir ailenin çocuğu, bir vesile ile polis olmuş, öğretmen olmuş, gardiyan olmuş, hâkim olmuş. Zamanında bu insanlar özellikle Ege’de AKPARTİ teşkilatları ile ev ev dolaşmış insanlar. Şimdi topun ağzındalar. Korku ile bekliyorlar. Tabii hükümet haklı. Kendi amirleri yerine başka mahfillerden emir almanın adıdır Devlette çeteleşme.
Devleti ele geçirmek gibi bir hedef haramdır. Devletin ıslah edilmesi ve hayırlı bir yapının oluşturulması gayreti ise helaldir. Şu ana kadar bu yapılmamıştır. Son 300 yıldır senden/benden kavgası maalesef Osmanlı’yı yıkmış, şimdi de T.C’ni tehdit etmektedir. İki İslamcı addedilen gurubun aleni husumet yayması ne kötü bir şeydir.
Bir söz daha var. “Atlar tepinir, eşekler ezilir.” diye. İnsanlarla uğraşmak yerine sistemi yenilemek daha yararlı olur diye düşünüyorum. Sayın Başbakanımız Paralel Yapının adamları diye tabandakileri itmemelidir. Bu insanların çoğunun eli CHP’ye oy vermeye gitmez ki!..
Esas olan tepede eğer varsa dış güçlerle işbirliği yapan hainler, bunların tasfiyesidir. Düşünün Halk Bankası operasyonunu yapanlar, MİT’in ve İHH’nın araçlarına ve şubelerine operasyon yapacak gücü kendinde bulanlar… Bunların üzerine gidilmelidir. Yargıda çifte standart uygulayanlar.
Bir hâkim dedi ya: “Bir cemaate bağlı olmanız ayıp değil, ama o cemaatin başındakini Rab edinmeniz şirk!” doğru tespit. Cemaat ve siyaset Liderleri Rab edinilmemelidir. Bu toplumsal tehlike Kuran-ı Kerimde örneklerle anlatılmıştır. İslam tarihi içinde de maalesef kötü örnekleri vardır. Müslümanlar Sultanlardan çok çekti. Halifelik iddiasında bulunup içini boş bırakanlardan çok çekti. Sürekli armudun iyisini yemek için, nefsini azdırmış kişilerden çok çekti, halen de çekmektedir. Bu kişilerin ünvanı, şeyhtir, dededir, hocadır vs. İyilerin dualarını bekleriz, ancak ya diğerleri?
Sayın Kılıçdaroğlu yanında ikinci Demirel Sarıgül ile birlikte Haydar Baş’la görüşmüş. Cemaat CHP’yi açıktan destekliyor. AKPARTİ ve Erdoğan karşıtlığı ezeli düşmanları bile anlaşılan bir araya getirmiş. Şimdi Ergenekon furyası içinde “Konu vatan ise, gerisi teferruat!” diyen kesimler de artık nerede duracağına karar vermelidirler. Bayrak Mitingleri ile gaza gelenler, Gezi parkında buluşanlar da takkeyi yeniden önlerine koymalılar.
Ben cemaat mensuplarına kıyamıyorum. Çoğu çok sevdiğim kardeşlerim. Halk Bankası ve İHH operasyonu hayallerimi paramparça etti. Şu anda ülkede ekonomik anlamda yaprak kımıldamıyor. Bu sorunu oluşturanlar, krize neden olanlar çok düşünmeliler. Allah’tan korkmalılar. Ülkenin yükselişini kendi ikballeri ve menfaat odakları için durduranlar bir gün bunun hesabını tarihe ve Allah’a vereceğini bilmeliler. Bir daha söylüyorum, herkes İmam Ali ve Ehl-i beyt’e sevdalı, ama kimse Muaviye ve Yezit’i anmıyor. Yezit’e lanet ediyor. Oysa zamanında Yezit’in yanında sahabe namlı birileri de vardı değil mi? Tüm bunlardan alınacak dersler vardır.
Kadrolaşmaları bozacağız diye gariban köy çocukları harcanmamalıdır. Bunun çalışması çok iyi yapılmalıdır. At izi it izine karışmıştır. Bir zulmü bertaraf ederken başka bir zulme sebep olunmamalıdır.
