Kâfir nedir, kâfir kimdir? Kâfir hakikati örtendir, hakkı/hakikati gizleyendir. İnkârcı kimdir? Münkir hakikati kabul etmeyendir, reddedendir. Kâfir hakikati bile bile gizler. Münkir aklen yetersiz olduğu için hakikatin varlığını göremez. Münkir esasen bilgi ve zekâ bakımından yetersizdir. Bu yetersizlik dolayısıyla eğriyi doğrudan ayırt edemez, aynı zamanda varlıklar ve nesneler hakkında doğru hükümler veremez. Bunlar arasındaki bağlantıyı kavrayamaz. Kâfir hepsini bilir ama yanlışta bilerek ısrar eder.

Biz şunu savunuyoruz: Yüce Allah'ın varlığı gün gibi aşikârdır, hiçbir şekilde reddedilmesine dair bir delil bulunamaz. Aksine bir düşünce savunulamaz.

Maddenin hareketi, cisimlerin birbirleriyle olan bağlantısı, birbirlerine tesiri varlıkların, şaşmaz bir şekilde hareketi insan tarafından tasavvur edilemeyecek bir gücün açık belirtisidir. Dolayısıyla gerçek akıl sahipleri bu bağlantıyı ayırt eder, bunun arkasındaki esas gücün kim olduğunu hakkıyla takdir eder. Bugün fizik ve kuantum fiziğindeki gelişmeler, elementlerin yapısı bunların meydana getiren atomlar, atom ve parçacık fiziğinde yapılan araştırmalar sonucunda insan bilgisi yepyeni bir noktaya gelmiştir. Kâinatı anlama ve sırlarına vakıf olmada yeni bir aşamaya geçmiştir. Eski Yunan âlimlerinin söylediği şu idi; madde parçalanamaz bölünemez zannedilen en küçük parçacıklardan meydana gelmiştir. Bu parçacıklara da atom adı verilmektedir. İlk çağlardaki bir âlimin eline bir avuç toprak alıp bunu bir çekiç vasıtasıyla parçalaması ya da havanda dövmesi sonucunda toz dediğimiz küçük parçacıklara bölünmektedir. O zamanın âlimleri bu parçacıkların daha da ufalanmayacağı sonucuna varmışlardı. Buna da atom adını vermişlerdi. 2000 sene boyunca insanlık atomların bölünemeyeceğini zannetmişti. Taneciklerden meydana gelmiş toprak yığını sanmıştı. Daha 20 yüzyıl başlarına kadar bu yanlış bilgi devam etmiş hatta Dalton'un atom teorisi maddenin atomlardan oluştuğunu ve bunların nihai olarak bölünmeyecek en küçük parçacıklardan meydana geldiğini savunuyordu. Tıpkı Aristo’nun bütün kâinatın dünyanın etrafında döndüğünü sanması gibi...

               Parçacık fiziğinde ki ilerlemeler, bunun böyle olmadığını ortaya çıkarttı. Bir de bakıldı ki atomlar merkezde bir çekirdek etrafında dönen elektronlar, çekirdeğin bünyesinde ağırlığı olan ve olmayan nötron, proton ve pozitronlardan meydana geliyor. Ve bunlar arasında o derece büyük boşluklar var ki elektronlar bu çekirdeğin etrafında dönerek bir kabuk meydana getiriyor ve bu kabuk parçalanamaz zannettiğimiz atomları oluşturuyor. Çekirdekteki parçacık sayısı arttıkça farklı farklı elementlere dönüşüyordu. Fiziki ve kimyevi özellikleri değişiyordu.

Uzun yıllar atomu meydana getiren bu parçacıkların nasıl bir şey olduğunu anlamak üzerine yoğunlaştık. Aaa bir de baktık ki;  bu parçacıklar da daha alt küçük parçacıklarından oluşuyor. Buradaki fizik kanunları kuantum yasalarına göre işliyordu. Bu yasalar da sabit değildi. Peki, bu parçacıkların kaynağı neydi, bu parçacıklar nasıl meydana geliyordu? İşte parçacık fiziği üzerindeki yoğunlaşmadan sonra şu anlaşıldı ki; madde; dalgaların birbirlerine çarpmasıyla küçük kum tanelerine benzer,  kuark adını verdiğimiz parçacıklardan oluşuyordu. Bu kuarklar her istikametten gelen sonsuz sayıdaki dalganın birbirine çarpmasıyla tümsek benzeri bir yapı oluşturuyor. Bu yapıların birbirleriyle kaynaşması neticesinde kuark dediğimiz parçacıklar oluşuyor. Kuarklar birbirleri ile birleşerek nötron, proton elektronlar oluşturuyor. Bunlardan da atom oluşuyor.  Peki, maddenin kaynağı olan atom neden meydana geliyordu? Her yönden esen rüzgâr gibi dalgaların birbirine çarpmasıyla kuarklar, kuarklardan atomlara, atomlardan elementlere ulaşan bir yapı oluşturuyor yani varlık âlemi başlıyordu. O halde varlık âlemi neymiş? Her noktadan her yönden esen sürekli dalga imiş!

Varlık âleminin başlangıç noktası nedir? Dalga. Radyo dalgası gibi yayılan bu dalga verici istasyon olmadan mümkün olabilir mi? Sürekli esebilir mi? Bu dalgayı meydana getiren yokluk âlemi midir? Yokluk âlemi kendiliğinden sürekli esen bir dalga meydana getirebilir mi? Gelen bu dalgalar aşama aşama bir düzen meydana getirebilir mi? Çünkü varlığı meydana getiren şey her noktadan her yönden esen sonsuz sayıdaki dalga hareketidir. Dalga hareketi bir üfleyen olmazsa ve üfürenin devamlı üfürmesi olmazsa olmaz. Üfüren dalga olmazsa bu dalgalanma olmayacak ve madde meydana gelmeyecektir.

Şimdi bu üfürülme meselesini ele aldığımız zaman şunu görüyoruz. Yani maddeyi meydana getiren dalga her istikametten ve her noktadan birbirine çarparak kabarcıkları meydana getiriyor, onlarda maddeleri meydana getiriyor ve birbirini iterek sürekli genişliyor. Yani maddenin var olma sürecini meydana getiren genişleme mekân oluşturarak uzayı da meydana getiriyor, yani madde kendi boşluğunu da meydana getirerek genişliyor. Varlık sürekli yaratılarak mekânını ve yerini genişletiyor, değiştiriyor. Bu var olma fiili süreklidir. Mekân sürekli var edilerek genişletiliyorsa onu var eden zat mekânın dışındadır. Dolayısıyla mekânı ve yeri olmayan bir zat tarafından bu var etme süreci sonsuz sayıda tekrarlanmaktadır.  Buradan anlıyoruz ki o yaratıcının kendisinin bir mekânı yoktur ve O mekândan münezzehtir. O bütün mekânların dışındadır. Mekânları sürekli var ederek yaratmaktadır. Onun yaratması durduğu an, yani kâinatı meydana getiren dalga kesildiği andan itibaren kâinat kendi içerisinde çökerek dökülür. Çünkü o sürekli var edendir. Çünkü o yarattıklarına benzemeyendir.

Dolayısıyla maddenin kadim olmadığını, sürekli yaratıldığını yaratılanların dalga adını verdiğimiz hiçlikten oluştuğunu, o yüce zatın hiçbir zaman yarattıklarına benzemeyeceğini anlamış bulunuyoruz. Onun, sürekli dalga göndererek yarattığı kâinatın madde ve mekânını mütemadiyen ayakta tuttuğunu, o ezeli ve ebedi olmazsa kâinatın mümkün olamayacağını, bütün bu kâinatın dışında kalarak yarattığını ilmen görmüş bulunuyoruz. Dolayısıyla onun cevheri; yoklukla, yoktan var edilenle asla mukayese edilemeyecek bir cevherdir.  Yüce Allah'ın yarattıklarına benzememe sıfatı yoklukla mukayese edilememezlik niteliğinden gelmektedir. Maddenin özünü oluşturan sonsuz ve sınırsız sayıdaki dalga kesintiye uğradığı andan itibaren varlık âlemi yok olur. Zahiri âlem ortadan kalkar.

Varlık âleminin varoluşu onu yaratanın başlangıcının ve sonunun olmamasından kaynaklanmaktadır. Varlık âleminin yaratılma fiziği gösteriyor ki şayet başka tanrılar olsa, başka müdahale eden varlıklar olsa, kâinatı meydana getiren dalga yapımına çeşitli yönlerden müdahale olur ve varlık âlemi mümkün olmaz. O olmazsa varlık olmaz. Varlığın varlığı tamamen onun iradesine ve onun kudretine bağlıdır. O sonsuz kuvvet ve kudret sahibidir. Zamandan ve mekândan münezzehtir, yarattıklarına benzemeyendir.

İlk yaratıldığı andan itibaren kâinatın kaç milyar ışık yılı mesafesine kadar genişlediğini anlamakta büyük bir acizlik içerisinde bulunuyoruz. Onun, kâinat, yani yer ve gök hepsi bir aradaydı onu birbirinden ayırdık, sürekli genişletiyoruz demesinden sonra anladık ki gerçekten kâinat genişliyor. Göğe başımızı kaldırıp baktığımız zaman bulut şeklinde gözüken yıldızların yıldız olmadığını onların Samanyolu gibi başka samanyolları olduklarını anladık. Bugünkü ölçümlere göre kâinatın yarıçapının 46 milyar ışık yılı olduğunu ve onun bize bildirdiği rabbinin yarattıklarını sayamazsınız ayetinin tecellisi olarak 8 trilyon tane Samanyolu olduğunu tahmin ediyoruz. Her samanyolunda 100 milyar ile 1 trilyon arası yıldız olduğunu, her yıldızın yörüngesinde yüzlerce gezegen döndüğünü öğrenmiş bulunuyoruz. Dolayısıyla bu yaratılanları saymamızın mümkün olmadığını anlamış bulunuyoruz. Uzayın en derin yerlerinde ne olduğunu, ışık ve sinyallerinin zayıflayarak bize kadar gelmediğini nereye kadar uzandığını bilmediğimizi görüyoruz. Yıldız ve gezegenlerin sayısını matematik bilgimize göre sayamayacağımız kadar bir acizlik içerisinde bulunuyoruz. Hatta kendi güneş sistemimizin çekim alanı içinde bulunan gezegen sayısını, kimin hangi yörüngede döndüğünü bile bilmiyoruz. Onları yaratan zatın bütün bunları saniye sekmeden bir düzen içinde döndürdüğünü/gezdirdiğini gözlerimizle görüyoruz. Kendimizi ve aczimizi görmeden şımarıp duruyoruz. Kâinatta Dünyamızın bir nokta büyüklüğünde bile olmadığını açıkça görüyoruz. Biz de bu varlık âleminde karınca kadar bile bir yer işgal etmiyoruz.

                Bugün ben gençlerimizin kâinatın yüce yaratıcısını idrak edememesinden derin bir üzüntü duyuyorum.  Neden ateist, deist oluyorlar? Neden gençlerimize Yüce Allah'ın sonsuz kudretini atom fiziğinden başlayarak izah etmiyoruz.  Neden onların yüce Allah'ı görür gibi inanmasına hizmet etmiyoruz? Neden gençlerimize hakikat ilmini öğretmiyoruz?  Neden öğrendiğimiz fizik ve kimya bilgisini hakikat ilminin ifadesinde kullanmıyoruz?  Eğer gençlerimize hakikati öğretmezsek ağır bir sorumluluk içerisinde kalacağımız ve ahirette de bunun hesabını veremeyeceğimizi neden düşünmüyoruz? Allah'ın zatı ve varlığı derinlemesine düşündüğünüz zaman güneş gibi açıktır ve kesindir. Onu görmek gören gözlerin işidir, aklen görenlerin kabiliyetidir.  Onu görmek yüksek aklın marifetidir. Ahmaklar asla gözlerinin haricindeki organlarla göremezler, yokluktan (yani sürekli yaratılan) meydana gelen organlarla onun görmenin imkânsız olduğunu anlayamazlar. Esas görgünün, akılla görmek olduğunu, asıl görmenin ve hüküm yürütmenin aklen mümkün alacağını düşünemezler. Varlığı aklen görmek hakikat ilmidir. Aklen görmek matematik analizinde ihtisaslaşmak gibidir, çarpım tablosunun ezberlemeyen çıkartma toplama bilmeyen bir matematikçinin binom formülünü kavraması mümkün değildir. İnkâr, bilgi ve akıl yetersizliğinin en açık delilidir. İnkâr bilgi yetersizliğinden kaynaklanırsa düzeltilebilir, akıl eksikliğinden kaynaklanırsa asla düzeltilemez. Bilgi eksikliğinden kaynaklanan inkârı düzeltmeye mecburuz. Akıl eksikliğinden ve kibirden kaynaklanan inkârı düzeltemeyiz. Bu nedenle ahmaklığın en açık belirtisi hakkı inkârdır. İnkâr da cezasız değildir!