Beşer; bir makine-i İlahiye, mucidi ; Rabb-i Rahim, yapılış gayesi Yaradan’ına kulluk, kılavuzu Kur-an’ı Kerim, rehberi Resul-u Ekrem Efendimiz(A.S) . Zaten Veda Hutbesinde de Peygamber Efendimiz(A.S) ‘’size iki ip bırakıyorum bunlara sımsıkı sarılın’’ diyerek, Kitabımız Kur-an’ı Kerim’i ve Sünnet-i Seniyye’sini işaret etmiştir.

Fakat beşeriyet kulluk imtihanında, medeniyet dediği oyuncağın cazibesi ile imtihan sırrını sekteye uğratıp, birçok musibete duçar olmaktadır. Basitçe formülize edebileceğimiz; Zikir, Fikir, Şükür imtihanını, beşeriyet dünyevileşmenin verdiği zafiyetle riyaya kapı açarak, nefsinin, enaniyetinin esiri olmaktadır. Rabbimiz bizden verdiği tüm nimetler mukabilinde ‘’ Şükür’’ istemektedir. Biz; beşer olarak maalesef dünyevileşmenin fantezileriyle küfran-ı nimet ederek, nimet-i İlahiyenin kıymetini takdir etmeyerek ve şükürsüzlük yaparak, Adil-i Hâkim’in bizi açlık gibi bir musibetle terbiye etmesine sebep oluşturmaktayız

 Açlık; beşerin zaman, mekân ve seviyesine göre yaşadığı ve/veya yaşayabileceği kritik bir fitne. Özellikle ehl-i dalalet biçare aç ehl-imanı derd-i maişet içinde boğdurup hissiyat-ı diniyeyi ya unutturup ya ikinci, üçüncü derecede bırakmaya çalışarak(1), esas musibet olan dine zarar verme niyet ve gayretindedir. Rabbim bu hususu Kur-an’ı Kerim’de şiddetle ikaz edip ‘’ Benim ayetlerimi, az bir dünya menfaatiyle değiştirmeyin’’(Bakara Suresi -41) diyerek biz kullarına emir vermektedir.

Maalesef ehl-i iman olarak bizler dünyevileşme hastalığının verdiği gafletle nimet-i İlahiyeyi takdir etmeyerek, kanaatsiz davranarak, israf ederek, rıza göstermeyerek, paylaşmayarak, ‘’ Ya Rabbena hep bana’’ bencilliği ile Adil-i Hâkim’in açlık musibetine şahsi ve/veya umumi duçar olmaktayız. ( Geçmiş ihtilaller, 28 Şubat,15 Temmuz vb. gibi)

2+2=4 olan net bir matematik çözümü gibi kulluğumuzun sonucu da ‘’Şükürdür’’ Dünyevileşme yüzünden sonucu 5 veya 3 yapma gibi muhasebeci hilelerine başvurmadan , ‘’ Emir olunduğun gibi dosdoğru ol’’ ( Hud Suresi-122) ayeti üzere Rabbimin emrettiği kulluk vazifelerini ihlasla yerine getirmeli, şükrümüzü her hal ve ahvalde artırmalıyız.

Ola ki, imtihan sırrı içerisinde açlık musibeti ile karşılaşırsak bu durumu Rabbimize karşı ilticaya vesile yaparak, nedamet duyarak ve O’na tam teslim olarak aşmalı, zaruret bahanesiyle asla hırsızlığa, dilenciliğe ve anarşiliğe kapı açmamalıyız(2)

Birbirimizin yardımına zekatla, sadakayla, infak ederek koşmalı, ittihad, uhuvvet, muhabbet ve tesanütle kardeşliğimizi göstermeli, dünyevileşmeye dur diyerek, nefsimizin, enaniyetimizin ve de ehl-i dalaletin oyuncağı olmaktan kurtulmalıyız.

Resul-u Ekrem Efendimizin(A.S) Hz. Ömer’e(R.A) dediği gibi ‘’ İstemez misin Ya Ömer dünya onların ahiret bizim olsun’’ ve yine Bilal-i Habeşi’nin (R.A) hanesini ziyaret ettiği esnada penceresinin önündeki kap içerisinde gördüğü hurmalar için’’ bunlar ne ‘’ diye sorunca Bilal-i Habeşi’nin(R.A) ‘’ yemek için ayırmıştım ‘’ demesi üzerine ‘’ infak et Ya Bilal infak et’’ işaretlerinden idrak edeceğimiz üzere fani dünyaya ve fani mallarına ehemmiyet vermeden, daima infak ederek bu dünya için biriktiren değil, ahiret için biriktiren bir Müslüman olmaya niyet ve gayret göstermeliyiz.

Kader-i İlahiyeyi şekva ile değil, rıza ile karşılamalıyız.(3) . Şükrün mikyası olan kanaati ve iktisadı ve rızayı ve memnuniyeti(4) kendimize her an rehber ederek, şükürsüzlük bataklığına düşmemeliyiz.

Rabbimizin ihlasla şükreden kullarının zümresine dâhil olmak dileğiyle inşaallah…

Sadık Güray BALATEKİN

Balkanlar, Ortadoğu ve Asya Gelişmeleri Uz.

Kaynakça:

1. Kastamonu Lahikası sh.140 Bediüzzaman Said Nursi
4. Mektubat,28nci Mektup sh.412 Bediüzzaman Said Nursi