Konya; Selçuklu ruhunu Anadolu merkezine merkez yapmış ve o ruhu karşılamış bir şehirdir. Şehri taçlandıran maneviyat şemsiyesi, büyük sultanlara gönül tacını giydirmiştir. Bu vadide akan irfan ve ilim havzası, tekkenin sufi asaleti ile günümüze dek gelen ehl-i sünnet çizgisindeki Kur’an yolunun yolcularını taşımıştır.
Asr-ı Saadet’ten günümüze rehberlik veren irfan öncülerinin son halkasında, Hazreti Mevlana’dan Bediüzzaman’a nakleden çağın reçetesi vardır.
Her çağ kendi dokusunu nakşetmiştir. Her dönem kendi kabiliyetini okumuştur. Her ihtiyaç, yeni müçtehitlere kapı aralamıştır.
İlahi takdirin serfiraz ettiği bu büyük zatlar, mana alemindeki beraberliklerini zaman farkıyla ve muhatap farkıyla değişen muhteva ve tarzlarını ümmete takdim ederler.
Aynı isimle ,farklı mevsimlerin idrakine mesneviler sunan Hazreti Mevlana ve Bediüzzaman, ikisi de “Bende-i Kur’an’dır.”
Bu vadide Mevlevilik mecra bulurken, çağımızda Nurculuk eş değer manaları farklı bir ekolle ortaya koymuştur.
”O çok yaralı Eski Said’in kalbine geldi ki: “Üstad-ı hakikî Kur’ân’dır. Tevhid-i kıble bu üstadla olur” diye, yalnız o üstad-ı kudsînin irşadıyla hem kalbi, hem ruhu gayet garip bir tarzda sülûke başladılar. Nefs-i emmaresi de şükûk ve şübehatıyla onu mânevî ve ilmî mücahedeye mecbur etti. Gözü kapalı olarak değil; belki İmam-ı Gazâlî (r.a.) Mevlâna Celâleddin (r.a.) ve İmam-ı Rabbânî (r.a.) gibi kalb, ruh, akıl gözleri açık olarak, ehl i istiğrâkın akıl gözünü kapadığı yerlerde, o makamlarda gözü açık olarak gezmiş. Cenâb-ı Hakka hadsiz şükür olsun ki, Kur’ân’ın dersiyle, irşadıyla hakikate bir yol bulmuş, girmiş”
(Mesnevi-i Nuriye, 16).
Mevlana’daki ilahi aşkın sembolizmi, Bediüzzaman’da aşka merhem olacak şefkat olarak tezahür eder.
Konya, iki imparatorluğun İslam şehridir. İslam’ın kalbine giden yolların başkentlerinden biridir.Konyada olmak ve manevi havadan hisse almak isteyenler,Ruhun insicamına iklim arayanlar, hakikatin cazibesine mevleviyane pervane arayanlar ve tasavvufun o engin havuzunda yıkanırken, çağın tefekkür ihtiyacı ve manay-ı harfi ile tevhide açılan akıl ve kalp pencereleri tefekkür havuzu ile birlikte beraberce Kevser-i Kur’an’a akmışlardır.
Mevlevilik ve Nurculuk, tasavvuf ve tefekkür, aşk ve şefkat, Mevlevi ve Nurcu, Mevlana ve Bediüzzaman birbirini besleyecek ve kucak dolusu kalbi ve akli buluşmaya vesile olacak şahikalar umdesi taşıyorlar.
Konya bu anlamıyla manidardır. Bediüzzaman hz.leri“Isparta kahramanları gibi, Konya’nın mübarek âlimleri Risale-i Nur’a sahip çıktıklarından, daha dünyaca, vazife-i Nuriyeye bir endişem kalmadı diyerek bu şehire ne kadar güvendiğini beyan eder.
Bediüzzaman “Mevlana bu zamanda olsaydı Risale-i Nur’u yazardı. Ben Mevlâna’nın zamanında yaşasaydım Mesnevî’yi yazardım. O zaman hizmet Mesnevi tarzında idi; bu zamanda ise Risale-i Nur tarzındadır” (
(Necmettin Şahiner, Son Şahitler, 1/318) diyerek “Kardeşlerim, Kalbime ihtâr edildi ki; nasıl ki, Mesnevi-î Şerif, şems-i Kur'ân'dan tezâhür eden yedi hakikattan bir hakikatin aynası olmuş, kudsî bir şerâfet almış; Mevlevîlerden başka daha çok ehl-i kalbin lâyemut bir mürşidi olmuş. Öyle de, Risâle-i Nur şems-i Kur'âniyenin ziyâsındaki elvân-ı seb'ayı ve o güneşteki renk renk, çeşit çeşit yedi nûru birden aynasında temessül ettirdiğinden -inşâallah- yedi cihetle şerîf ve kudsî ve yedi Mesnevî kadar ehl-i hakikata bâkî bir rehber ve bir mürşid olacak”(Lem’alar, 353) müjdesini vermektedir.
ELHASIL;06-17 Aralık haftasında burada bu gönül sultanlarının izinde, çağımıza bakan veçhesiyle zamanın öğüttüğü, helaket ve felaketlerin savurduğu ve devr-i sabıkın zulüm ettiği yakın dönemin mücahitleri, muvahhitleri, ve diğer ihlas ehlini münhasıran bu hafta yaşıyoruz ve anıyoruz.
RABBİM EHL-İ İMANI ZAMANIN MÜFEKKİRLERİNDEN DERS ALMAYI VE HAYATINA NAKŞETMEYİ NASİP ETSİN..
Kaynak: Mesnevi İle Mesnevi Nuriyeyi Anlamak - Mehmet Kanmaz
