Bahriyeliler dikkat!
Gazi Hızır Paşa, Osmanlı Devletinde yıllarca Kaptan-ı Derya yani Deniz Kuvvetleri Komutanı olmuştu. Barbaros Kardeşlerin en meşhuru olan bu amiralimize başarılarından dolayı bizzat Kanuni Sultan Süleyman tarafından “Hayrettin” ismi verilmişti.
Ağabeyi Oruç Reis de en az kendisi kadar meşhurdu ve bir savaş esnasında şehit olmuştu. Barbaros Kardeşler tecrübeli bir denizci, komutan oldukları kadar maneviyat sahasında da “velayet” rütbesine yükselmiş büyük insanlardandır. Gazi Hızır Paşa bir defasında görmüş olduğu rüyadan, isyan eden İspanyol askerlerini fark etmiş aldığı tedbirler sayesinde büyük bir felaketi önlemişti. Kısaca şahadet şerbetini içmiş olan ağabeyinden pek farklı sayılmazdı.
Fakat ne yazık ki yüzyıllar sonra onun makamına oturan yani Bahriyelilerin başına geçen amirallerimiz onun yerini dolduramamış ve layık olamamışlardır. Aksine öyle büyük yanlışlara imza atmışlardır ki daha dünyadan gitmeden başları felaketlerden kurtulamamıştır.
İbret olması ve akıllarını başlarına alması bakımından bunlardan üçüne değinmek istiyorum.
Bunlardan bir tanesi dine ve dindarlara adeta savaş açmış bir komutandı. İrticayı en önemli tehdit olarak görüyor namaz kılan ve eşi başörtülü yüzlerce bahriyeli subayı vicdansızca ordudan atmakta, beis görmüyordu. O kadar fütursuzca hareket ediyordu ki bir defasında başbakanın konutundaki davetinde “burada rakı yok mu?” diyerek dışarıdan getirme cüretini göstermişti.
Yaptıklarının karşılığını daha ölmeden görmeye başladı. Öyle bir kanser hastalığına yakalandı ki yatmış olduğu hastanedeki diğer odalardaki hastalar fena koku yüzünden bulundukları katı terk etmek zorunda kalmıştı.
Bir diğeri ise diğer bir kuvvet komutanına, davetli oldukları yemekte “sen niye alkollü içki içmiyorsun” diye çıkışmış şarap içmeye zorlamıştı. Diğerinden farklı olmayan yöntemleri kullanarak yüzlerce subayın bahriyeden uzaklaştırılmasında önemli roller üstlenmişti. Hatta sayıca az olmasına rağmen YAŞ Kararları ile ordudan atılan bahriyelilerin sayısı karacı ve havacıların sayısını geçmişti.
Maalesef o da büyük bir felakete uğradı. Mazlum insanların ahı tutmuştu. Emekli olduktan sonra “yolsuzluk yapmaktan” mahkûm oldu. Ailesi ile birlikte hapse düştü.
Bir diğeri ise onlar kadar olmasa da yapılan zulümlere sessiz kalmıştı. Hatta atılan birçok subayın evraklarını bizzat imzalamıştı.
O da çok kötü durumlara düştü. Yazmış olduğu darbe günlüklerini “ben yazmadım” diye inkâr etti. Fakat mahkemede bunların kendi bilgisayarından çıkmış olduğu ispatlandı. Öyle kötü bir durumla karşı karşıya kaldı ki, soru sormasınlar diye yıllarca basının önünden kaçmak zorunda kaldı.
İşte böyle sevgili okuyucular. Dine ve dindarlara savaş açmanın acı sonuçları var. Allah, suçun büyüklüğüne göre bazen daha bu dünyadan ayrılmadan cezasını çektiriyor. Kabir ve sakar cezası, mahşer günü ve sonsuz bir azap da işin cabası.
Tövbe kapısı kapanmadığı için yaptıkları yanlışlardan dönmeleri, ölmeyenler için bir kurtuluş yoludur. Umut edilir ki dine karşı yapılan düşmanca davranışlardan nedamet etsinler. Seçim kendilerinindir.
Lakin Barbaros’un koltuğunu işgal edenler yaptıkları ve yapacakları işlere çok dikkat etmelidirler. Örneğin sivil mahkemelerce büyük bir suç örgütüne üye olduğu iddia edilen bazı askerleri korumayı bırakıp gereğini yapmak zorundadırlar.
Aksi takdirde yıllarca emek verdiğim şanlı bahriyemiz lekelenmiş olacaktır. Hem şu darbeci askerleri korumakla kime ne fayda sağlayacaklar. Ordumuzun darbeci ve cuntacılardan çektiği daha yetmedi mi?
Kahhar-ı Zülcelâl olan Allah, imtihan sırrıyla belki bir müddet mehil verir lakin yapılan hiçbir zulmü ve haksızlığı karşılıksız bırakmaz. Derecesine göre bazen bu dünyada dahi cezasını çektirir. Aklımızı başımıza almamızın zamanıdır, vesselam
Vehbi HORASANLI
